Ik heb het jammer genoeg moeten aanzien wat de invloed was van drugs bij mijn vrienden, hoe ze veranderden op korte termijn en zelfs de gevolgen ervan op lange termijn. Wanneer een goede vriend zich moest laten opnemen in de psychiatrische afdeling, werd de bubbel dat drugs okay was volledig doorprikt. Die ervaring zette me aan het denken. Waarom kiezen zoveel jongeren voor drugs? Waarom denken ze dat het onschuldig is en mentaal geen kwaad kan? En waarom is harddrugs zo populair geworden? Het is in Gent zelfs niet meer verrassend als je in het uitgangsleven kinderen van vijftien of zestien jaar zwaar onder invloed ziet. Dit is in mijn ogen een ernstig maatschappelijk probleem waar niet enkel jongeren, maar iedereen in onze samenleving kan benadeeld door worden. Kennen we allemaal niet iemand in onze sociale kring die er ooit slachtoffer van was of nog steeds van is?

Misschien ligt het aan de communicatie die errond wordt gevoerd of misschien ligt het net aan het uitblijven van een correcte communicatie? Als het in films over drugs gaat, is dat altijd wel cool of gangster. Een invalshoek waar jongeren zich gemakkelijk door laten beïnvloeden en aan willen relateren. Waardoor River voor mij een film moest worden waarin de gevolgen van drugsgebruik zo realistisch mogelijk in beeld worden gebracht, een beeld waarin geen enkele kijker zich wil herkennen.

Hun voeling met de realiteit is zodanig vervormd dat de psychose de bovenhand heeft en dat die hun realiteit is geworden. En wat opvallend was, was dat de meeste patiënten geen verslaving hadden, maar dat ze wel vroeger in hun jeugd hebben geëxperimenteerd met drugs voor lange en zelfs korte periodes. Die experimenten, die zich ondertussen al decennia in het verleden bevinden, hebben voor die patiënten tot de dag vandaag nog steeds gevolgen op hun mentale gezondheid.

Hoe meer ik me verdiepte in het onderwerp hoe groter mijn inzicht werd in de problematiek. Zo werd ik met cijfers geconfronteerd (bron Itinera) die aantonen dat 10% van de Belgen vatbaar zijn voor psychoses en 4% extreem vatbaar zijn. Een verkeerde dosis kan voor velen meteen fatale gevolgen met zich meebrengen. In Vlaanderen alleen al kampen elk jaar 80.000 jongeren met psychische problemen en daarvan worden enkel 40.000 psychologisch begeleid. De helft wordt dus door het beperkt aanbod en te weinig begrip omtrent het onderwerp aan hun lot overgelaten.

Mijn doel was om met River de kijker eerst en vooral mee te slepen in zo’n psychose, maar ook om meer besef te creëren dat mensen die zich daarin bevinden slachtoffer zijn van zichzelf en zo snel mogelijk geholpen moeten worden.